(ສພຊ) – ໃນກອງປະຊຸມສະໄໝສາມັນເທື່ອທີ 8 ຂອງສະພາແຫ່ງຊາດຊຸດທີ IX ເມື່ອວັນທີ 20 ພະຈິກຜ່ານມາ, ທ່ານ ບຸນຕາ ເທບພະວົງ ສະມາຊິກສະພາແຫ່ງຊາດປະຈຳເຂດເລືອກຕັ້ງທີ 1 ນະຄອນຫຼວງວຽງຈັນ ໄດ້ປະກອບຄຳເຫັນເພີ່ມຕື່ມຕໍ່ແຜນພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ, ແຜນງົບປະມານ ແລະ ແຜນເງິນຕາ ຢູ່ພາກທິດທາງແຜນການປີ 2025 ດັ່ງນີ້:

1. ຄາດໝາຍສູ້ຊົນດ້ານກະສິກຳ ເຫັນວ່າມີຄວາມສ່ຽງທີ່ບໍ່ຍືນຍົງ ເພາະລັດຖະບານຍັງບໍ່ໄດ້ກຳນົດແຜນຜັງຕົວເມືອງ, ແຜນຜັງເສັ້ນທາງ ໃຫ້ແຕ່ລະແຂວງ, ເມືອງ, ບ້ານ ໃນທົ່ວປະເທດຢ່າງຈະແຈ້ງ ເນື່ອງຈາກວ່າຈະເປັນບັນຫາໜຶ່ງກະທົບໃສ່ວຽກງານກະສິກຳ ໂດຍສະເພາະຂົງເຂດກະສິກຳທີ່ມີຍຸດທະສາດດ້ານການຄຸ້ມຄອງດິນກະສິກຳ ແຕ່ພັດບໍ່ໄດ້ກຳນົດຢ່າງຈະແຈ້ງວ່າ ດິນກະສິກຳທີ່ລັດຄຸ້ມຄອງມີຈັກເຮັກຕາ, ເອກະຊົນມີຈັກເຮັກຕາ; ສະເໜີໃຫ້ກຳນົດຜັງເມືອງ ຫຼື ຜັງເສັ້ນທາງ ແລະ ຜັງກະສິກຳ, ດິນກະສິກຳຂອງລັດຂອງເອກະຊົນທີ່ຄຸ້ມຄອງ ໃຫ້ຈະແຈ້ງ ເພື່ອຄວາມຍືນຍົງ.

2. ຄາດໝາຍດ້ານການເງິນ, ຢູ່ໃນແຜນຈະສູ້ຊົນເກັບລາຍຮັບໃຫ້ໄດ້ທັງໝົດ 69 ຕື້ກີບ ແຕ່ໃນນັ້ນມີແຜນປະຕິບັດນະໂຍບາຍປະຢັດຕ້ານການຟຸມເຟືອຍເພື່ອຮັກສາເພດານລາຍຈ່າຍ ໃນນີ້ແມ່ນຕິດພັນກັບວຽກງານສຶກສາທີ່ສ້າງລາຍຈ່າຍຟຸມເຟືອຍ ຍ້ອນການສຸມງົບປະມານສ້າງຊັບພະຍາກອນມະນຸດທາງດ້ານການສຶກສາບໍ່ແທດເໝາະກັບຕະຫຼາດແຮງງານຕົວຈິງ. ຍົກຕົວຢ່າງ: ເຮົາສຸມເງິນໃສ່ໂຮງຮຽນດົງຄຳຊ້າງ, ໂຮງຮຽນກົດໝາຍ, ໂຮງຮຽນທະນາຄານ, ໂຮງຮຽນແພດສາດ ແຕ່ຂຶ້ນນຳກະຊວງໃຜກະຊວງລາວ ກໍໃຊ້ງົບປະມານມະຫາສານ, ບຸກຄະລາກອນມະຫາສານ ແຕ່ບໍ່ໄດ້ລວມສູນ; ຜະລິດນັກການເງິນ, ການທະນາຄານ ອອກມາ ແຕ່ວ່າຮັບເຂົ້າເຮັດວຽກຈຳກັດ ສຸດທ້າຍມະຫາວິທະຍາໄລກໍ່ສ້າງຄືກັນ, ຜະລິດອອກມາບໍ່ໄດ້ເຮັດວຽກ ຖືວ່າບໍ່ຖືກຕາມຕະຫຼາດແຮງງານ; ຫາກເຮົາຫັນໂຕນີ້ໄປເປັນເນື້ອທີ່ພື້ນຖານໂຄງລ່າງ ໄປເປັນເສດຖະກິດອື່ນ ອາດຈະດີ ຫຼືວ່າສ້າງເປັນສູນວິຊາຊີບໂຮງຮຽນກິນນອນກໍດີ, ຫັນຫຼັກສູດເຂົ້າມາລວມສູນລະບົບຂອງກະຊວງສຶກສາທິການ ແລະ ກິລາ ຢູ່ມະຫາວິທະຍາໄລແຫ່ງຊາດກໍໄດ້, ຍັງວ່າງຫຼາຍ.

3. ການສ້າງລາຍຮັບ, ລັດຖະບານຕ້ອງກະຕຸ້ນ ແລະ ສົ່ງເສີມພື້ນຖານໂຄງລ່າງແຫຼ່ງລາຍຮັບໃຫ້ຫຼາຍ ເພື່ອໃຫ້ສັງຄົມ, ຄົນມີເງິນ ອອກມາໃຊ້ຈ່າຍກະຕຸ້ນເສດຖະກິດຢ່າງກວ້າງຂວາງ; ໃຫ້ປະຊາຊົນໄດ້ຊື້, ໄດ້ຂາຍ ໂດຍສະເພາະຕ້ອງສຸມໃສ່ສ້າງເສັ້ນທາງເບຕົງທີ່ໄດ້ມາດຕະຖານຢູ່ໃນຕົວເມືອງໃຫ້ສຳເລັດ. ຕົວຢ່າງ: ກະຕຸ້ນເສດຖະກິດເມືອງວັງວຽງ, ວິວທິວທັດທຳມະຊາດເປັນແຫຼ່ງລາຍຮັບສຳຄັນ ແຕ່ຖະໜົນຫົນທາງ, ຮ່ອມ ຍັງເປັນຂຸມເປັນບໍ່ ສັນຈອນໄປມາບໍ່ສະດວກ, ນັກທ່ອງທ່ຽວທົ່ວໂລກໄປທ່ຽວ ເຂົາກໍຈົ່ມແຕ່ເລື່ອງຫົນທາງ, ກິນອາຫານກໍບໍ່ແຊບ ມີຂີ້ຝຸ່ນ. ບັນຫານີ້ຕ້ອງໄດ້ເບິ່ງວ່າຄວນຈະກຳນົດ, ຕັດສິນໃຈເອົາເງິນເກີນແຜນຂອງແຕ່ລະແຂວງ ອະນຸມັດໃຫ້ເຂົາ ເຈົ້າເຮັດເສັ້ນທາງໃຫ້ມັນດີ, ຖ້າເສັ້ນທາງດີ ປະຊາຊົນກໍຈະໄດ້ຜະລິດ, ນັ່ງຂາຍເຄື່ອງຜະລິດຕະພັນຕາມຮ່ອມທາງ ຄົນຍ່າງໄປທ່ຽວ ເຫັນເຂົາກໍຊື້.

4. ວຽກຈຸດສຸມດ້ານການເງິນ: ມາດຕະຖານອື່ນໆທີ່ກຳນົດອອກມາແມ່ນດີທີ່ໄດ້ກຳນົດວ່າຈະແກ້ໄຂ, ແຕ່ຍັງມີບັນຫາທີ່ວ່າໄດ້ປ່ອຍໃຫ້ພາກເອກະຊົນເຂົ້າໄປຮູ້ເຖິງນະໂຍບາຍຄວາມລັບພາຍໃນລະບົບການເງິນ ແລະ ຄັງສຳຮອງຂອງຊາດ; ທົ່ວໂລກເຂົາຮັກສາເປັນຄວາມລັບ ຖ້າປ່ອຍໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເຂົ້າໄປຮັບຮູ້ ກໍຄືເຮົາເຫັນໃນປັດຈຸບັນ ກະຕຸ້ນແນວໃດເຮັດໃຫ້ເສດຖະກິດເງິນຂຶ້ນເງິນລົງ, ສະພາບປັນປ່ວນແນວໃດແມ່ນເຂົາເຈົ້າເຮັດໄດ້; ສິ່ງໃດທີ່ເປັນຄວາມລັບຂອງພາຍໃນ ເຮົາຕ້ອງຮັກສາໃຫ້ໄດ້.

5. ຂໍ້ສະເໜີຂອງປະຊາຊົນ (ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນເພດຍິງ) ຢາກໃຫ້ລັດຖະບານຄົ້ນຄວ້ານະໂຍບາຍ ແລະ ສ້າງຕັ້ງສະຫະກອນລວມໜູ່ຂຶ້ນມາໃໝ່, ລະບອບສັງຄົມນິຍົມຄວນມີສະຫະກອນ, ປະເທດເພື່ອນບ້ານທີ່ເປັນລະບອບທຶນນິຍົມ ກໍຍັງມີສະຫະກອນ ເພາະວ່າດຽວນີ້ແມ່ບ້ານ ຫຼື ຜູ້ວ່າງງານຢູ່ເຮືອນເຝົ້າເຮືອນ ບໍ່ມີວຽກເຮັດ; ຖ້າເຮົາຫັນໄປສູ່ການລວມໝູ່ເຮັດຫັດຖະກຳ, ກະສິກຳ, ຕຳຫູກທໍໄໝ ຫຼື ອື່ນໆຢູ່ນຳບ້ານ ເຂົາເຈົ້ານັ່ງເຝົ້າເຮືອນທັງເຮັດວຽກໄປພ້ອມ.

6. ຢາກໃຫ້ສົ່ງເສີມດ້ານຊ່ຽວຊານວິຊາການ, ສົ່ງເສີມທຽບເທົ່າກັບຕຳແໜ່ງບໍ ລິຫານລັດຂອງແພດໝໍ; ເປັນສາດສະດາຈານຕ້ອງມີເງິນທຽບເທົ່າ, ຖ້າຈະໃຫ້ເຂົາ ເຈົ້າສຸມໃສ່ດ້ານການຄົ້ນຄວ້າເປັນນັກວິທະຍາສາດອື່ນໆ ແຕ່ມາທຽບຕຳແໜ່ງກັບຜູ້ບໍລິຫານ ແມ່ນມີນະໂຍບາຍແຕກຕ່າງກັນ.