ຍາທ່ານ ຜ່ອງສະມາເລີກ ອະດີດປະທານອົງການພຸດທະສາສະໜາສໍາພັນລາວ ເຄີຍເວົ້າເລື້ອຍໆວ່າ: ຄ່າຂອງຄວາມເປັນພະຢູ່ທີ່ 5 ມາສົກ (ມາສົກ ແມ່ນຄ່າເງິນບູຮານ) ທີ່ບອກແຈ້ງໃນວິໄນຂອງສົງວ່າ ການລະເມີດເອົາຊັບ (ລັກຊັບ) ພຽງແຕ່ 5 ມາສົກ ກໍຂາດໃນສິນຂໍ້ນັ້ນໆ. ດັ່ງນັ້ນ, ເວົ້າເລື່ອງວິໄນ ຈຶ່ງຜິດໃຈພະ ເວົ້າເລື່ອງທໍາມະຜິດໃຈໂຍມ. ວິໄນ ແມ່ນຂໍ້ຫ້າມ ກໍຄືກົດໝາຍຂອງພະ; ທໍາມະຄືຂໍ້ທີ່ອະນຸຍາດໃຫ້ປະຕິບັດ.

ໄລຍະທິດສອງທິດຜ່ານມານີ້ ຖ້າໃຜໄດ້ຕິດຕາມຂ່າວ (social media) ກໍຈະມີເລື່ອງທີ່ເກີດຂຶ້ນກ່ຽວກັບພະສົງພົວພັນກັບບັນຫາສັງຄົມ ເລື່ອງເງິນຄໍາຊັບສິນ, ຜູ້ຂຽນຂໍຍົກຄໍາເວົ້າຂອງຍາທ່ານ ປີຊາ ສຸທໍາມະໂກສານ ອະດີດເຈົ້າອະທິການວັດທາດຝຸ່ນ ນະຄອນຫຼວງວຽງຈັນ ທີ່ເຄີຍຍົກມາສອນລູກສິດວ່າ: ການເປັນພະສົງນີ້ ໃຫ້ລະວັງເລື່ອງຊັບສິນເງິນຄໍາ ແລະ ຜູ້ຍິງ ໂດຍສະເພາະພະສົງອົງທີ່ມີໜ້າທີ່ຕໍາແໜ່ງ-ບົດບາດໃນສັງຄົມ ເພາະອາດໄດ້ມີໜ້າທີ່ກ່ຽວພັນກັບຜູ້ຄົນຫຼວງຫຼາຍຈຶ່ງຕ້ອງໄດ້ມີສະຕິລະວັງຕໍ່ສິ່ງເຫຼົ່ານັ້ນ ຖ້າປະຕິບັດຜິດກໍຈະຖືກຄໍານິຕິຕຽນທັນທີໂລດ.

ສັງຄົມພຸດທະສາສະໜາ ທີ່ພະພຸດທະເຈົ້າໄດ້ສອນໄວ້ວ່າ: ສາສະໜາຢູ່ໄດ້ຍ້ອນຄົນ 4 ຈໍາພວກຄື: 1. ພະສົງ (ພິກຂຸ); 2. ພິກຂຸນີ (ຕອນນີ້ມີຢູ່ບາງປະເທດ, ບ້ານເຮົາມີແຕ່ແມ່ຂາວ, ພິກຂຸນີ ຖືສິນ 311 ຂໍ້); 3. ອຸບາສົກ (ພໍ່ອອກ); 4. ອຸບາສິກາ (ແມ່ອອກ), ບຸກຄົນ 4 ຈໍາພວກນີ້ ຈຶ່ງເປັນຜູ້ຄໍ້າຊູຍູ້ໜູນໃຫ້ສາສະໜາຈະເລີນ, ຕ້ອງເປັນແວ່ນແຍງ ເຊິ່ງກັນ ແລະ ກັນ ຊາວບ້ານໃຫ້ທານ ພະສົງໃຫ້ທໍາ ໝາຍຄວາມວ່າ: ຄົນ 4 ປະເພດ ຕ້ອງໄດ້ຕັກເຕືອນແນະນໍາ, ສອດສ່ອງ ເພື່ອໃຫ້ເກີດສະຕິ. ແຕ່ຖ້າວ່າຝ່າຍໃດໜຶ່ງ ຫາກຫຼົງຜິດຖືໂຕບໍ່ຍອມໃຫ້ຄົນອື່ນແນະນໍາ; ຟັງຄໍາເຫັນຈາກຄົນອື່ນ ບາງທີກໍຈະມີແຕ່ລົງເຫວໄປໜ້າ…!