ດັ້ນກີບເມກ
ຫຼັງຈາກບຸນພະເຫວດ, ບຸນວິສາຂະບູຊາແລ້ວ ປະເພນີລາວກໍຕົກມາໃສ່ບຸນບັ້ງໄຟ ເຊິ່ງໃກ້ຍາມເຮັດນາ ຄົນລາວຈະເຮັດບຸນບັ້ງໄຟ ເພື່ອຂໍຝົນ ເຊິ່ງບຸນປາງນີ້ມັນໄດ້ເຊື່ອງຊ້ອນແງ່ຄິດຄະຕິຊີວິດໄວ້ຫຼາຍປະການ ແລະ ມີຜູ້ໃຫ້ແງ່ຄິດແຕກຕ່າງກັນໄປຕາມຄວາມເຂົ້າໃຈໃຜມັນ ຕາມຄະຕິລາວເດີມບຸນບັ້ງໄຟແມ່ນເພື່ອບູຊາພະຍາແຖນ ເພື່ອຂໍຝົນເພາະມັນຮອດຍາມເຮັດນາ.
ດັ່ງນັ້ນ, ບຸນບັ້ງໄຟຄະຕິລາວເດີມ ຈຶ່ງມຸ່ງເຮັດເພື່ອຈຸດໝາຍ ຂໍນໍ້າຝົນເຮັດການກະເສດປູກຝັງ ເພາະພື້ນຖານການດຳລົງຊີວິດ ແບບລາວເຮົາໄດ້ອີງໃສ່ການກະເສດເປັນຫຼັກ, ການປູກພືດຜັກເຮັດສວນ, ເຮັດນາ ຍ່ອມອາໄສນໍ້າ ເພາະວ່າມີດິນປູກກິນກວ້າງຂວາງ ແຕ່ລະຄອບຄົວ ມີສວນມີນາ ແຕ່ລະຄົນແມ່ນຂະຫຍັນທຳມາຫາກິນ, ບຸນບັ້ງໄຟຍັງເປັນຮູບແບບການຫລິ້ນມ່ວນຊື່ນຕ່າງຈາກບຸນປາງອື່ນເຊັ່ນ: ຖ້າວ່າບັ້ງໄຟໃຜຈູດບໍ່ຂຶ້ນແມ່ນຫາມກັນລົງຂີ້ຕົມ ແລະ ສິ່ງປະກອບປະເພດນໍ້າເມົາ ກໍແມ່ນເຫຼົ້າສາໂທພື້ນບ້ານ ສ່ວນວ່າຂອງແກ້ມມີຊີ້ນແຫ້ງ-ປາຢ້າງ ຂຶ້ນກັບແຕ່ລະທ້ອງຖິ່ນ ສຳຄັນແມ່ນການຫລິ້ນມ່ວນຊື່ນໃຫ້ຈິດໃຈຂອງທຸກຄົນເບີກບານກ່ອນເຂົ້າສູ່ຍາມເຮັດນາ.
ຂໍ້ສັງເກດຕໍ່ມາ: ແມ່ນການຫຼິ້ນຂອງເພິເປິ=ເປື້ອນ ກໍແມ່ນບຸນບັ້ງໄຟ ຕ່າງກັບບຸນປີໃໝ່ທີ່ໃຊ້ນໍ້າສະອາດຫົດສົງກັນ, ຄູບາອາຈານບາງທ່ານ ຈຶ່ງເວົ້າໄວ້ໜ້າຄິດອັນໜຶ່ງວ່າ: ບຸນບັ້ງໄຟ ແມ່ນບຸນເປື້ອນ ຕ້ອງບໍ່ຖືສາກັນ ເພາະຈຸດໝາຍນອກຈາກຈູດບັ້ງໄຟຂໍຝົນເຮັດນາແລ້ວ ແມ່ນຍັງເພື່ອສ້າງກຳລັງໃຈ-ກຽມພ້ອມຮ່າງກາຍສູ່ວຽກງານກະເສດ.
ສັງລວມໄດ້ວ່າ: ມີບາງປາງບຸນຂອງລາວທີ່ຢາກບອກເຖິງຄວາມສຳຄັນຂອງການກະເສດ ປູກຝັງຕ້ອງໄດ້ລໍລະດູການ, ເຮັດນາເຮັດສວນຕ້ອງໄດ້ໃຊ້ນໍ້າ, ວິຖີຊີວິດຄົນລາວຈຶ່ງຜູກພັນກັບນໍ້າ ແລະ ປ່າ, ຜືນດິນອຸດົມສົມບູນ; ໃນນໍ້າມີປາ ໃນນາມີເຂົ້າ ຖ້າວ່າໃຊ້ປຸຍ-ໃຊ້ເຄມີ ບັນດາທຳມະຊາດພືດພັນ, ປູປາກໍຫົດຫາຍໜ້າເສຍດາຍ!