ດັ້ນກີບເມກ

​ ບົດນີ້ ຜູ້ຂຽນບໍ່ມີຄວາມຮູ້ວ່າ: ຈະແກ້ໄຂເງິນເຟີ້ ຫຼື ເງິນຝືດແນວໃດ? ແຕ່ຜູ້ຂຽນມີບາງຄໍາເຫັນວ່າ: ທ່າມກາງກະແສເສດຖະກິດ-ການເງິນທັງຝືດ ແລະ ເຟີ້ ແບບນີ້ ຊີວິດເຮົາຍິ່ງຕ້ອງມີສະຕິສູງ ໂດຍສະເພາະການໃຊ້ຈ່າຍໃຫ້ພຽງພໍກັບຂອບເພດານຂອງລາຍໄດ້ ແລະ ຫຼີກເວັ້ນພຶດຕິກໍາເຫັນຊ້າງຂີ້ກໍຢາກຂີ້ຕາມຊ້າງ. ເປັນຫຍັງຜູ້ຂຽນຈຶ່ງເວົ້າວ່າທັງເຟີ້ ແລະ ຝຶດເຄືອງແທ້ໆ ຂະນະດຽວກັນລາຄາ-ຄ່າເງິນກໍເຟີ້.

​ຜູ້ຂຽນຂໍຍົກຕົວຢ່າງ: ພະນັກງານບາງຄົນມີເງິນເດືອນ 2 ລ້ານກີບຕໍ່ເດືອນ ຖ້າຍັງຢູ່ໃນສະພາບເສດຖະກິດປົກກະຕິກໍຄືວ່າພໍໃຊ້ພໍຈ່າຍ ແຕ່ຕອນນີ້ສະພາບເສດຖະກິດ-ການເງິນຝືດເຄືອງເຮັດໃຫ້ລາຄາ-ວັດຖຸສິນຄ້າ ບາງຊະນິດເພີ່ມຂຶ້ນຫຼາຍ, ບາງລາຍການລາຄາສິນຄ້າຂຶ້ນລາຄາເລີຍເຄິ່ງອີກ ເຮັດໃຫ້ເງິນທີ່ໄດ້ມາບໍ່ພໍໃຊ້ຈ່າຍລ້ຽງຊີບ. ດັ່ງນັ້ນ, ເຮົາຈຶ່ງຄວນຫັນມາເບິ່ງແນວທາງປະຢັດອົດອອມ ແລະ ສ້າງລາຍໄດ້ເສີມ ຫຼື ບໍ່ດັ່ງນັ້ນ ກໍໃຊ້ວິທີກະເສດການປູກຝັງ-ລ້ຽງສັດ ເພື່ອຫຼຸດຜ່ອນລາຍຈ່າຍ.

​ຂະນະດຽວກັນ ເລື່ອງຄ່ານິຍົມ ແລະ ທັດສະນະຄະຕິນີ້ເປັນສິ່ງສໍາຄັນ ເພາະຖ້າວ່າຫາກຍັງມີນິໄສເຫີ່ສິນຄ້າລາຄາແພງ ແລະ ສ້າງຄ່ານິຍົມວັດຖຸມັນອາດແກ້ຍາກ ເພາະຄົນໃນສັງຄົມຈະຫຼຽວເບິ່ງກັນແບບຄູ່ຂະໜານ.

​ ຜູ້ຂຽນຢາກເວົ້າເຖິງການປະຢັດອົດອອມ, ມີສະຕິຕໍ່ການໃຊ້ຈ່າຍດໍາເນີນຊີວິດ ຂະນະດຽວກັບໝູ່ຄູ່ ຫຼື ຜູ້ປົກຄອງກໍຕ້ອງເຂົ້າໃຈສະພາບສັງຄົມ ເຊິ່ງການອົບຮົມນິດໄສ ແລະ ທັດສະນະຄະຕິຕໍ່ການໃຊ້ຊີວິດນອກບ້ານນອກເຮືອນ ແລະ ໃນເຮືອນນີ້ສໍາຄັນພໍໆກັນ; ຖ້າວ່າຜູ້ປົກຄອງຕາມໃຈ, ຊຸກຍູ້ສົ່ງເສີມແບບອິດສະຫຼະ, ບໍ່ສອນລູກຫຼານຮັກລະບຽບວິໄນ ກໍຈະເຮັດໃຫ້ເຍົາວະຊົນເຫຼົ່ານັ້ນຊຶມຊັບຕາມຜູ້ໃຫຍ່.

​ ດັ່ງນັ້ນ, ການປະພຶດເປັນຕົວຢ່າງໃຫ້ເຫັນຕົວຈິງກໍແມ່ນວິທີສອນໃຫ້ໄດ້ດີທີ່ສຸດ ແຕ່ຖ້າເຮົາເຮັດບໍ່ໄດ້ຕາມທີ່ເວົ້າ ເດັກນ້ອຍຈະບໍ່ເຊື່ອປະຕິບັດຕາມ ເຊິ່ງບໍ່ຕ່າງກັບຄູຂີ້ເຫຼົ້າທີ່ສອນລູກສິດບໍ່ໃຫ້ກິນເຫຼົ້າເບຍເຂົ້າທໍານອງແມ່ປູສອນລູກປູຍ່າງ.