ດັ້ນກີບເມກ
ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ຜູ້ອ່ານຮູ້ສຶກງົງ ຜູ້ຂຽນຂໍຕອບຫົວຂໍ້ຂ້າງເທິງນັ້ນວ່າ: ສະຫາຍຂອງປັນຍາຄື: ຄວາມອົດທົນ ເຫດຜົນສຳຄັນທີ່ສຸດ ທີ່ປັນຍາຕ້ອງມີໝູ່ພວກເດີນຄຽງຂ້າງ ຍ້ອນວ່າມີບົດຮຽນ ໃນອະດີດ-ປັດຈຸບັນຢັ້ງຢືນໄວ້ວ່າ ຜູ້ມີປັນຍາຢ່າງດຽວ ບໍ່ສາມາດນຳພາຕົນເອງກ້າວໄປສູ່ຄວາມສຳເລັດໄດ້ສະເໝີໄປ ເພາະການໃຊ້ປັນຍາຫຼາຍຄັ້ງ ມັນບໍ່ສາມາດບັນດານໃຫ້ສຳເລັດໄດ້ພາຍໃນພິບຕາ ເຊິ່ງຕ້ອງອາໄສການເວລາດົນນານໃນບາງຄັ້ງ ຍົກຕົວຢ່າງ ໃນເລື່ອງສາມກົກ ທີ່ ສຸມາອີ້ ສຳເລັດໄດ້ ຕ້ອງໄດ້ອົດທົນເປັນຊົ່ວອາຍຸຄົນ ແຕ່ອົດທົນດ້ວຍຄວາມສະຫຼາດ.
ເລື່ອງຂອງຄວາມອົດທົນຂຶ້ນຢູ່ກັບ ຜູ້ຕີຄວາມໝາຍເຊັ່ນວ່າ: ອົດກັບທົນ ອົດຕໍ່ສິ່ງທີ່ເຮົາຢາກໄດ້ ຕ້ອງໃຊ້ເວລາໃຊ້ປັນຍາ ບໍ່ໃຫ້ຕົກສູ່ທີ່ຕໍ່າ ຫຼື ເພພັງກ່ອນສຳເລັດ ບາງຄົນພົບອຸປະສັກ ກໍຜ່າຍແພ້ຫົວທີໂລດ, ທົນຕໍ່ການກະທຳຂອງຄົນອ້ອມຂ້າງ ຫຼື ຫົວໜ້າທີ່ບໍ່ສົ່ງເສີມ, ຕັດຂາຕັດແຂ່ງຈາກໝູ່ເພື່ອນ ທັງອິດສາກີດກັນ ຜູ້ສຳເລັດກໍຕ້ອງທົນໃຫ້ຜ່ານພົ້ນ ຕໍ່ອຸປະສັກດ້ວຍສະຕິປັນຍາ ຮູ້ຈັງຫວະຊີວິດ ຍາມໃດແຂງ ແລະ ອ່ອນໄປຕາມເຫດການ ເລື່ອງຂອງຄວາມອົດທົນ ເປັນສະຫາຍຂອງປັນຍາຍັງບໍ່ພຽງພໍ ຕ້ອງມີໝູ່ພວກເຂົ້າມາຊ່ວຍອີກຄື ຄວາມພຽນຄິດຄົ້ນເຝິກຝົນສູ້ວຽກງານ ໃນໜ້າທີ່ອາຊີບຂອງຕົນ ໃຫ້ເກ່ງ-ຊຳນານ.
ຄຸນນະທຳສຳຄັນຕໍ່ມາຂອງຄວາມອົດທົນຄື ຄວາມຮອບຄອບ ເຝົ້າລະວັງ ສອດສ່ອງບໍ່ໃຫ້ການປະພຶດຂອງຕົນ ຕົກລົງໄປສູ່ຄວາມລົ້ມເຫລວຈິບຫາຍ ດ້ວຍພິດສຸລານາລີ ຄືດັ່ງບາງຄົນທີ່ຕົກມ້າຕາຍ ຍ້ອນພິດດັ່ງກ່າວ ເຖິງແມ່ນວ່າເລີ່ມຕົ້ນເກ່ງ ສອບຜ່ານໄດ້ ແຕ່ພໍກ້າວຂຶ້ນສູ່ຕຳແໜ່ງສູງ ກໍກ້າວບໍ່ຜ່ານຈຸດນັ້ນໄປໄດ້ ຈຶ່ງເວົ້າໄດ້ວ່າ ບາງຄົນບໍ່ຕາຍນໍ້າເລິກກໍຕາຍນໍ້າຕື້ນ.
ຜູ້ຂຽນຢາກເອົາຄຸນນະທຳຄື ຄວາມອົດທົນຄູ່ກັບປັນຍາ ຍ້ອນວ່າມັນສຳຄັນຫຼາຍ ມັນເປັນປາລະມີ ຂໍ້ໜຶ່ງເອີ້ນວ່າ ຂັນຕິ ປາລະມີພາໃຫ້ຄົນສຳເລັດໄດ້ ໂດຍສະເພາະຊາວໜຸ່ມເຍົາວະຊົນ ມັກຂາດຄວາມອົດທົນ ຈຶ່ງກ້າວໄປບໍ່ເຖິງເປົ້າໝາຍທີ່ຕົນຄິດໄວ້.