ດັ້ນກີບເມກ

ອີກບໍ່ພໍເທົ່າໃດມື້ຂ້າງໜ້າ ກໍຈະຮອດວັນທີ 1 ເດືອນ 6 ເຊິ່ງເປັນວັນປູກຕົ້ນໄມ້ ທີ່ສັງຄົມບ້ານເຮົາ ແລະ ຫຼາຍອົງການຈັດຕັ້ງພັກ-ລັດ ໄດ້ນຳພາປູກຕົ້ນໄມ້ທຸກປີ ເຊິ່ງຖືເປັນການນຳພາເປັນແບບຢ່າງໃຫ້ແກ່ເຍົາວະຊົນໜຸ່ມນ້ອຍ ໃນການປູກຕົ້ນໄມ້ ແຕ່ຜູ້ຂຽນຄິດວ່າ: ທາງດ້ານສະຖາບັນຄອບຄົວ ແລະ ໂຮງຮຽນ ຍັງຈະຕ້ອງໄດ້ຊ່ວຍກັນປູກຝັງຈິດສຳນຶກເດັກນ້ອຍ ໃນການຮູ້ຈັກ ປ່າໄມ້-ຮູ້ຮັກສາ, ຮຸ້ປູກ.

ການປູກຈິດສຳນຶກໃຫ້ເຍົາວະຊົນ, ນັກຮຽນ ຈຶ່ງໜີບໍ່ມົ້ມບົດບາດຂອງຄູອາຈານ ວ່າກະໂຕ ຄູ-ອາຈານເອງ ກໍຕ້ອງໄດ້ປະພຶດ ເປັນແບບຢ່າງໃນການປູກຕົ້ນໄມ້-ຮັກຕົ້ນໄມ້ ບໍ່ແມ່ນຄິດພຽງວ່າ ຮອດຍຸກທັນສະໄໝ ຫ້ອງການມີແອແລ້ວ ບໍ່ສົນໃຈອາກາດຂ້າງນອກຫ້ອງການ ເຊິ່ງເຮົາສັງເກດໄດ້ວ່າ ບາດເວລາມີງານ ໃຜໆກະຢາກຈອດລົດຢູ່ຮົ່ມຕົ້ນໄມ້ ຢາກຢືນ-ນັ່ງຢູ່ກ້ອງ ຮົ່ມໄມ້ ແຕ່ຖ້າບໍ່ຄິດຈະປູກ-ບໍ່ຄິດຈະສ້າງຈິດສຳນຶກ ເປັນແບບ ຢ່າງແກ່ເຍົາວະຊົນ ເຮົາຈະສອນເຂົາໄດ້ແນວໃດ? ຖ້າວ່າປາກ ກັບການກະທຳບໍ່ກົງກັນ…?

ສະຖາບັນຄອບຄົວ, ພໍ່ແມ່ຜູ້ປົກຄອງ ກໍຍິ່ງມີບົດບາດສຳຄັນໃນການແນະນຳ, ບົ່ມນິດໄສໃຫ້ລູກຫຼານຮັກຕົ້ນໄມ້-ປູກຕົ້ນໄມ້ ເຊິ່ງການປູກຝັງນິດໄສແຕ່ຍັງນ້ອຍ ເປັນສິ່ງສຳຄັນດີກວ່າຈະວາງເສີຍເສຍເວລາ ພໍເມື່ອອາຍຸແກ່ເຖົ້າກໍສອນຍາກ ເຊິ່ງບໍ່ຕ່າງກັບ ໄມ້ແກ່ກາຍຍາມເບັດ ເຫັດແກ່ກາຍຍາມແກງ, ຖ້າວ່າສະຖາບັນຄອບຄົວ, ໂຮງຮຽນ, ການຈັດຕັ້ງທຸກພາກສ່ວນຮ່ວມມືກັນ, ໂຄສະນາ, ສ້າງຂະບວນຟົດຟື້ນນຳພາເຍົາວະຊົນ ບໍ່ພຽງແຕ່ປູກມື້ດຽວ ວັນທີ 1 ເດືອນ 6 ແຕ່ຄວນສອນໃຫ້ເຂົາເຈົ້າປູກ ໄດ້ຕາມຄວາມສະດວກເໝາະສົມ, ສອນໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຫົດນໍ້າພູນດິນເອົາໃຈໃສ່ຜົນປູກຂອງເຂົາເຈົ້າໃຫ້ເຕີບໃຫຍ່.

ຜູ້ຂຽນຄິດວ່າ: ຮູບແບບການປູກຈິດສຳນຶກ-ສ້າງຄ່ານິຍົມ ຕໍ່ການປູກໄມ້-ປູກດົງປ່າ-ຮັກທຳມະຊາດ ເປັນທາງແກ້ອັນໜຶ່ງເຮັດໃຫ້ຈິດໃຈຄົນເຮົາຊຸ່ມເຢັນ, ເຮັດໃຫ້ອາກາດບໍ່ຮ້ອນ, ບັນ ດາສັດຕ່າງໆ ກໍໄດ້ອາໄສ ເຊິ່ງຄິດວ່າເລື່ອງນີ້ບໍ່ຄວນຖືເບົາ!